15-12-2018
Aanwezig: +/- 100 man publiek, 12 zangers, een dirigent en een pianist
07.30 uur: De wekker gaat. Vandaag is de dag waar wij al maanden naar toegeleefd hebben. Normaal val ik altijd nog wel even terug in slaap. Vandaag echter niet, hoe zou dat toch komen?
09.00 uur: Ik stap de auto in. Op naar Goes. Het is 1 graad boven 0, de wind waait door mijn kleding, ik krijg het er koud van. In gedachten ben ik echter al bij vanmiddag. Hopelijk klinken er warme klanken door de Heilige Maria Magdalena kerk.
13.15 uur: Nog even wat toonladders, nog even samen inzingen en dan is het moment daar waar wij zo lang naartoe hebben gewerkt.
13.30 uur: De organist zet de eerste tonen in, het publiek druppelt binnen. Steeds meer bekende en onbekende mensen nemen hun plaatsen in.
13.48 uur: Klokkenklank in kerstmistijd… De nodiging gaat uit aan het publiek: Komt luisteren! Daar, in de kapel, geven de voorzitters hun laatste peptalks, spreekt de dirigent ons toe, worden de tips en details besproken en dan lopen we allen keurig in het gelid de kerk in.
14.00 uur: De voorzitter opent het concert door iedereen welkom te heten. Daarna klinken de eerste tonen door de kerk: “Onze Vader, die in de hemelen zijt, Uw naam worde geheiligd.” Hoe meer er gezongen word… hoe meer de zenuwen wegebten. De emotie begint te stromen… Ik realiseer mij tijdens pianotonen plotseling dat ik dit de afgelopen jaren ontzettend gemist heb. Samen waren wij 1, samen maakten wij muziek, samen met elkaar. Niemand stond alleen, meer dan ooit realiseerde ik mij dat.
14.20 uur: tijd voor pauze. De sfeer bij het publiek proeven. De complimenten worden in ontvangst genomen, twijfels worden besproken. Het is een weerzien met oude en nieuwe bekenden. Er word gesproken over de muziek, de stukken, over het koor, over orgels, over…. Tsja, waarover niet. Het netwerkconcert doet zijn naam eer aan. Nieuwe contacten worden gelegd en uitnodigingen gaan uit naar de aanwezigen om lid te worden.
15.00 uur: Deel 2 start… Wij raken het bijna gewend om voor het publiek te staan J
15.20 uur: De tijd vliegt… Voor je het weet is het concert over, bedankt de voorzitter alle aanwezigen en lopen wij terug naar de kapel. Daar word er nagepraat, worden er handen geschud, word de dirigent bedankt voor zijn inzet in het voorbijgevlogen half jaar. Een ieder neemt afscheid en de kerk druppelt langzaam leeg…
16.00 uur: Ik stap de auto in, ook ik ga naar huis. De kerk is nu weer leeg. De klanken zijn weggestorven.
Of toch niet?
Toen ik naar de kerk reed had ik het koud. Maar nu, op de terugweg, voel ik het branden vanbinnen en echoën de klanken van het eerste concert van Cantus Amici na in mijn hoofd.
Ronald
Reactie plaatsen
Reacties