Wat een seizoen...

Wat een… seizoen!

Wat een…idee; niets ontstaat zomaar. Er gaat een idee of een wens aan vooraf. Wat een idee om een nieuw koor op te richten. Een mannenkoor waarin mannen niet alleen koorgenoten zijn, maar ook vriendschappelijk met elkaar omgaan. Een koor wat echt zingt en ontwikkeld.

Wat een…zenuwen; de eerste keer dat we elkaar ontmoeten, de eerste keer dat we als groep bij elkaar stonden. Totale onbekenden, kennissen uit het verleden. En dan moet je ook nog je stem laten horen, een stukje van jezelf. Maar, wat fijn dat de spanning snel wegebde en vertrouwen begon te groeien.

Wat een… solozangers; alle begin is moeilijk, ook voor ons. Om naar elkaar te luisteren en een homogene klank te produceren, dat kost tijd. Maar… we zijn op de goede weg!

Wat een… dirigent; vol van enthousiasme, elke week weer. Hij wil ons zien groeien. Toegegeven, af en toe drijven we hem bijna tot ‘wanhoop’, maar hierdoor zijn er elke keer weer goede keuzes gemaakt. Wat trekken we het ons aan als we merken dat het niet goed gaat, maar aan de andere kant... wat een feest om hem te zien genieten en complimenten te krijgen als het goed gaat.

Wat een… pianist; jong en onervaren. Maar hij is het afgelopen seizoen veel gegroeid. De begeleiding van het koor gaat steeds beter en wat heeft hij een humor.

Wat een…goede gesprekken; naast het zingen leren we elkaar steeds beter kennen. Doordat we steeds meer van elkaars achtergrond te weten komen wordt de vriendschappelijke band steeds beter. Er is meer begrip voor elkaars tekortkomingen. Steun in moeilijke tijden word gevoeld! Complimenten worden uitgedeeld.

Wat een… slaaptekort; Een avond koor betekend weinig slapen. De energie van de avond houdt mij wakker. De tonen klinken na, de tips worden overdacht. En dan is hoor je de klok wel eens half 2 slaan…

Wat een… BBQ; Gezelligheid met een hapje en een drankje ergens in Domburg, of Aagtekerke, of toch Domburg? Wat doet het ertoe. Een gezellige activiteit die, mede door de goede organisatie, vlekkeloos verliep. Het ‘kampvuurgesprek’ leverde mooie ideeën op (De wereld is klein), goede gesprekken… ik weet zeker dat, als er hout op het vuur gegooid werd, we een korte nacht tegemoet waren gegaan

Wat een… ervaring; De eerste keer in een kerk zingen. Een andere akoestiek. Toegegeven, daar waren we nog niet helemaal op voorbereid. Het klonk als een ‘natte krant’. Maar… daar gaan we aan werken. Dat moet de volgende keer beter!

Wat een… groei; zo aan het einde van het eerste seizoen kunnen we wel stellen dat we allemaal veel gegroeid zijn. ‘Gapers’ gaan open, stemmen ontwikkelen, er word meer naar elkaar geluisterd. We ontwikkelen allemaal, niet alleen qua zingen, ook op persoonlijk vlak. Wat geweldig om te zien dat er meer durf is, je jezelf voor gek durft te zetten, dat je niet meer nadenkt of het rekken en strekken er vreemd uitziet, maar dat je het gewoon doet!

Wat een… organisatie; De aansturingsgroep is overgegaan in een gekozen bestuur. Structuur wordt er aangebracht, procedures zijn geschreven. Volgens seizoen zijn we er (ook organisatorisch) klaar voor!

Wat een… slot van het seizoen; Aan elk seizoen zit een einde. Het klonk nu lang niet slecht meer in de kerk! De zomer komt eraan. Eindelijk krijgen de gezinnen weer aandacht en zijn de maandagavonden voor iedereen vrij inplanbaar. Even een paar weken rust. Of toch niet? Ik weet zeker dat er in Italië gezongen zal worden over Das Morgenrot, dat op Tholen een wiegenlied weerklinkt, dat in Oostenrijk Tebe Pojem over de bergen zal schallen en op de Veluwe de klanken van My Lord, what a mornin’  zullen worden gehoord. We zijn en blijven zangers in hart en nieren. Stoppen met zingen tijdens de vakantie doen we niet. Maar... wat ga ik de avonden missen. Gelukkig gaan we op 20-08-2018 weer van start. (Beste lezer van de blog, bent u/ ben jij daar ook bij? Van harte welkom!)

Wat een… ongelofelijk voorrecht om wekelijks, samen met de andere leden, onze stemmen te mogen verheffen om Hem te eren. Dat ook het komende seizoen dit gebed op moge klinken tot Hem:

“Neem mijn stem, opdat mijn lied,

U, mijn Koning, hulde bied'.

Maak, o Heer, mijn lippen rein,

dat zij uw getuigen zijn.”

Ronald